بررسی رابطه بین سطوح سازگاری و رگه های شخصیتی نوجوانان

سازگاری و عوامل مرتبط با آن از موضوعات مهمی است که در حوزه های مختلف روانشناسی به آن پرداخته می شود. گستره مفهوم سازگاری تا جايی است که گاهی تعيين حدود و نوع رابطه آن با مفاهيمی نظير شخصيت با ابهام همراه است. بر اين اساس پژوهش حاضر برآن است تا نوع و ميزان ارتباط ميان هريک از عوامل شخصيت و سازگاری نوجوانان را مورد بررسی قرار دهد.

  روش: در اين پژوهش سطوح مختلف سازگاری با استفاده از مدل همبستگی و رگرسيون بر اساس ويژگيهای روانشناختی مورد پيش بينی قرار گرفته است. تعداد 456 دانش آموز در دسترس از ميان دانش آموزان پايه سوم دبيرستان های پسرا نه منطقه 3 تهران به پرسشنامه ويژگيهای روانشناختی کاليفرنيا و پرسشنامه سازگاری دانش آموزان پاسخ دادند. از مدل رگرسيون لجستيک برای پيش بينی سطوح سازگاری بر اساس ويژگيهای روانشناختی و از مدل تحليل عاملی و مدل حذف گام به گام برای کاهش تعداد عوامل پيش بينی کننده و استخراج کمترين ترکيب عاملی با بيشترين توان پيش بينی استفاده شد.

  يافته ها: بر اساس نتايج بدست آمده از ميان هجده ويژگی روانشناختی يک ترکيب پنج عاملی شامل هويت جنسی، اشتراک، انعطاف پذيری،اجتماعی شدن و سلطه گری در مقايسه با ساير ترکيب ها بيشترين توان را در پيش بينی سطوح سازگاری نشان داد.

  نتيجه گيری: با توجه به ماهيت مجموعه پنج عاملی فوق، سازگاری را می توان بعنوان بخشی از تعريف شخصيت و يا محصول ارتباط ويژه ميان برخی از عوامل آن در نظر گرفت و نيز بر اساس مجموعه رفتارهای مرتبط با عوامل فوق بنظر می رسد برای افزايش سطح سازگاری نوجوانان لازم است تا به شرايط سنی و جنسيت نوجوانان و نيز نوع ارتباط آنها با گروه همسالان بيشتر از هر عامل ديگر توجه شود.