بررسی میزان توافق مصاحبه بالینی با آزمون MMPI در تشخیص اختلالات روانی نویسنده علی فخاری، عبدالله نجات بخش، سيما نوحی ، آرش محققی ، علی رضا شفيعی کندجانی سال انتشار: چکیده مقاله يکی از موضوعات مهم در اندازه‌گيری روانشناختی، يافتن ابزارهای مستقل و دارای نتايج يکسان برای ارزيابی يک ساختار است. به‌دست آوردن همگرائی ميان ابزارهای مجزا دشوار می‌باشد، لذا پژوهش‌های اندکی همگرايی اين روشها را با يکديگر مورد بررسی قرارداده‌اند و توافق تشخيصی ضعيفی بين اين ابزارها گزارش کرده‌اند. هدف اين مطالعه بررسی ميزان توافق دو روش مصاحبه بالينی مطابق DSM-1V- TR با آزمون MMPI در تشخيص اختلالات روانی (مرحله فعال بيماری) می‌باشد، تا به چگونگی روايی آزمون MMPI فرم کوتاه با تشخيص بالينی مسجل شده مورد بررسی قرار گيرد. روش: بيماران بستری و سرپائی مراجعه‌کننده به بيمارستان رازی تبريز که بصورت تصادفی انتخاب شده بودند طی دو مرحله به کمک مصاحبه بالينی و آزمون MMPI (فرم کوتاه) مورد ارزيابی قرارگرفتند. اطلاعات کسب شده در فرم‌های جداگانه ثبت گرديد بگونه‌ای که روانپزشک مصاحبه‌کننده و روانشناس آزمونگر اطلاعی از نتايج تشخيص يکديگر نداشتند. سپس شاخص‌های عملکرد تشخيصی MMPI، ضريب کاپا، عدد P و قدرت تشخيصی مثبت و منفی، برای تعيين ميزان توافق روش‌های ياد شده محاسبه گرديد. يافته ها: توافق مصاحبه و آزمون MMPI در تشخيص اختلالات تفکر در حدود 35/0، ميزان توافق اين ابزار برای اختلال خلقی (يک قطبی 4/0 و دو قطبی 2/0) و برای اختلال شخصيت 6/0 می‌باشد. نتيجه گيری: پايائی بين نتايج مصاحبه بالينی و آزمون MMPI (فرم کوتاه) در تشخيص بيماری روانی در اختلالات مورد پژوهش در حد قابل قبول نبوده و اين آزمون عمدتاً برای رد اختلالات مزبور کمک‌کننده است. لذا اين امر بازنگری مفاهيم و فرآيند تشخيص‌گذاری در اين ابزارهای تشخيصی را ايجاب می‌کند. فرم ثبت نظرات شما نام و نام خانوادگی: * شماره همراه: * آدرس ایمیل: * * نظر شما: * نظرات کاربران: