تبیین اختلال وسواسی- اجباری ‏بر حسب سبک های دلبستگی و مکانیزم های دفاعی

پژوهش حاضر با هدف بررسی و تبيين تجارب اوايل کودکی بيماران مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری، به مقايسه سبک­های دلبس ـ تگی و مکانيزم­های دفاعی اين بيماران با افراد عادی پرداخته است.

  روش : روش تحقيق پژوهش حاضر پس­رويدادی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کليه زنان مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری ساکن شهرستان يزد که در فاصله سه ماهه اول سال 1385 به بيمارستان بهمن يزد مراجعه کرده بودند، تشکيل مي­دهند. نمونه پژوهش شامل تمامی مراجعه­کنندگانی بود که در روزهای زوج به بيمارستان فوق مراجعه کرده و توسط روان­پزشک بيمارستان مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری تشخيص داده شده بودند. گروه مقايسه نيز شامل هشتاد زن از جامعه عادی بود که از نظر سن و تحصيلات تا جای ممکن همتای گروه نمونه بودند. بـرای اندازه­گيری سبک­های دلبستگی از فرم فارسی هنجاريابي­شده فهرست دلبستگی بزرگسال (AAI) و برای اندازه­گيری مکانيزم­های دفاعی از فرم فارسی هنجاريابي­شده پرسش­نامه مکانيزم­های دفاعی استفاده شد. برای تحليل داده­ها از شاخص­های توصيفی و برای مقايسه ميانگين­ها از آزمون T برای گروه­های همبسته استفاده شد.

  يافته­ها : ميزان سبک­های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا در افراد مبتلا به وسواس به­طور معني­داری بيشتر از افراد بهنجار است. ميزان مکانيزم­های رشديافته در افراد بهنجار بيشتر از افراد مبتلا به وسواس است.

  نتيجه­گيری: اولاً بين بيش­حمايت­کنندگی و کمتر پاسخ­گو بودن والدين و علايم اختلال وسواسی- اجباری همبستگی وجود دارد. ثانياً درمان اختلال وسواسی- اجباری با افزايش قابل­ملاحظه استفاده از مکانيزم­های دفاعی رشديافته همراه است.