چکیده مقاله
مطالعات اندکی در رابطه با جنبههای مختلف روانپزشکی تالاسمی ماژور و نيازهای مشاورهای روانپزشکی و اجتماعی بيماران مذکور در دسترس است. هدف مطالعه حاضر، تعيين وضعيت جنبههای مختلف کيفيت زندگی بيماران مبتلا به تالاسمی ماژور بالای 15 سال در استان مازندران در سال 1386 بر اساس سن، جنس، وضعيت تحصيلی و شدت علايم بالينی بيماری است.
روش : اين پژوهش، مطالعهای توصيفی- مقطعی است. در اين پژوهش از چهار ابزار سنجش جهت جمعآوری اطـلاعات شـامل پرسشنـامه خودسـاخته جمعيتشناختی، پرسشنامه ارزيابی سلامت عمومی با ساختار کوتاه ( SF-36 )، پرسشنامه تجديدنظرشده فهـرست علايـم 90 سئوالی ( SCL-90-R ) و پرسشنامه بيست سئوالی ارزيابی رضايت از زندگی ( LSI ) استفاده شد.
يافتهها : 687 (08/41%) بيمار تالاسمی ماژور از مجموع دعوتشدگان به مطالعه، پرسشنامههای تحقيقاتی مربوطه را بهطور کامل تکميل نمودند. بر اساس پرسشنامه ( SF-36 )، 329 نفر (9/47%) برای ميزان فعاليتهای جسمی دارای شاخص عالی بودند. بر اساس پرسشنامه ( SCL-90-R )، 446 نفر (9/64%) دارای شاخص کلی بيماری بيشتر از 7/0 و در نتيجه فاقد سلامت روانی بوده و 141 نفر (5/20%) از افراد دارای شاخص کلی بيماری بين 4/0 تا 7/0 و در نتيجه مشکوک به بيماری روانی بودند. در نهايت، 100 نفر (6/14%) دارای شاخص کلی بيماری کمتر از 4/0 بوده و در نتيجه سالم در نظر گرفته شدند. بيماران مذکور دارای ميانگين نمرات 95/5 ± 5/20 با محدوده نمرات 2 تا 37 بر اساس پرسشنامه ( LSI ) بودند.
نتيجهگيری : بيماران مبتلا به تالاسمی در معرض ابتلا به انواع مختلف اختلالات روانپزشکی بوده و در نتيجه نيازمند مشاوران روانپزشکی مجرب هستند.