طراحی و آزمایش الگوی بهبود انگیزه آموختن بر اساس نظریه‌ی سازایی‌گری اجتماعی

هدف اين پژوهش ساخت الگوی آموزشی برای بهبود انگيزه آموختن براساس نظريه سازايی‌گری اجتماعی بود. انگيزه آموختن براساس نظريه سازايي­گری اجتماعی، تحت تاثير سه عامل درونی خودتواناپنداری، خودگردانی و خودرسانی است.

  روش: الگوی آموزشی بهبود انگيزه آموختن در چهارچوب نيمه­آزمايشی متشکل از دو گروه دانشجويان کارشناسی بررسی شد. گروه‌ها که با دو روش متفاوت، آموزش به­روش هم­آموزی و آموزش به روش سنتی، نيم­سال آموزشی را گذرانده بودند، مورد ارزيابی به روش پيش­آزمون و پس­آزمون قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در اين تحقيق، آزمون سنجش انگيزه آموختن در دانشجويان ايرانی است که سازه‌های انگيزه آموختن را می‌سنجيد.

  يافته­ها: انگيزه آموختن و کارکرد تحصيلی آموزندگان در گروه مورد آزمايش و همچنين خودتواناپنداری و خودگردانی آموزندگان پس از اجرای الگوی آموزشی بهبود يافت. الگوی آموزشی بهبود انگيزه آموختن منجر به بهبود ابعاد شناختی، رفتاری و عاطفی انگيزه آموختن شد و ماندگاری خودتواناپنداری و خودگردانی آموزندگان 4 ماه پس از اجرای الگوی آموزشی همچنان پايدار باقی ماند.

  نتيجه­گيری: بهبود انگيزه آموختن تحت تاثير خودگردانی و خودتواناپنداری آموزندگان است. روش هم­آموزی روشی موثر در بهبود انگيزه آموختن است.