چکیده مقاله
هدف از اين مطالعه بررسی تاثير القا هيجان بر شادمانی و ناراحتی پس از القای برانگيختگی منفی قبلی بود.
روش: در اين تحقيق 32 دانشآموز دختر پايه اول دبيرستان شهر اصفهان بهطور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمايشی (هر گروه 8 نفر) و دو گروه گواه (هر گروه 8 نفر) وارد شدند و پرسشنامههای افسردگی، شادکامی، MMPI2 و دو مقياس از پرسشنامه 5 عاملی بزرگ (رواننژندی- درون گرايی) را تکميل نمودند. پس از القا برانگيختگی منفی (نگرانی) به گروه اول فيلم غمگين، به گروه دوم فيلم شاد و به گروه سوم فيلم خنثی نشان داده شد و گروه چهارم بدون مداخله بودند.
يافتهها: تفاوت بين گروهها در افسردگی و شادمانی معنيدار بود. همچنين تاثير عوامل القايی پس از ايجاد نگرانی قبلی در گروهها نشان داد که ميزان افسردگی در گروه دوم (با نمايش فيلم شاد) کاهش و ميزان شادکامی افزايش يافته و با گروه آزمايش ديگر (نمايش فيلم غمگين) و دو گروه گواه تفاوت معنيداری دارد.
نتيجهگيری: تاثير هيجانات مثبت بر کاهش اثرات ناشی از هيجانات منفی مثل افسردگی و افزايش هيجانات مثبت مثل شادمانی موثر است. اين نتيجه را اثر عدم تداوم هيجانات منفی توسط هيجانات مثبت مينامند.