تأثیر آموزش جرأت ورزی بر مهارت های اجتماعی، اضطراب اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر

اين پژوهش به­منظور بررسی تأثير آموزش جرأت­ورزی بر مهارت­های اجتماعی، اضطراب اجتماعی و عملکرد تحصيلی دانش­آموزان دختر پايه اول مقطع متوسطه شهر بهمئی صورت گرفت.

  روش: جامعه آماری اين پژوهش شامل کليه دانش­آموزان دختر پايه اول متوسطه مشغول به تحصيل در سال 87-1386 و نمونه آن متشکل از 60 دانش­آموز است که به روش نمونه­گيری تصادفی چند مرحله­ای انتخاب شده و در دو گروه آزمايشی و گواه جايگزين شدند. ابزار مورد استفاده شامل مقياس اضطراب اجتماعی واتسون و فرند و مقياس درجه­بندی مهارت­های اجتماعی اسلر و ميلر است. طرح پژوهش، از نوع پيش­آزمون- پس­آزمون با گروه گواه است و داده­های به­دست آمده با روش تحليل واريانس چند متغيری (مانوا) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.

  يافته­ها: نتايج تحليل واريانس چند متغيری نشان داد که بين اين دو گروه، حداقل يکی از متغيرهای وابسته مهارت­های اجتماعی، اضطراب اجتماعی و عملکرد تحصيلی، تفاوت معني­داری وجود دارد. نتايج تحليل واريانس يک­طرفه در مانوا نيز نشان داد که بين دو گروه از لحاظ هر سه متغير وابسته تفاوت معني­داری وجود دارد.

  نتيجه­گيری: آموزش جرأت­ورزی بر روی اضطراب اجتماعی، مهارت­های اجتماعی و عملکرد تحصيلی گروه آزمايشی در مقايسه با گروه کنترل تأثير دارد و بين دو گروه از لحظ اين متغيرها تفاوت معني­داری مشاهده مي­شود. به بيان ديگر، آموزش جرأت­ورزی باعث کاهش اضطراب اجتماعی و افزيش مهارت­های اجتماعی و عملکرد تحصيلی دانش­آموزان گروه آزمايشی شده است.