اثربخشی روش آموزش فرزندپروری مثبت بر کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی روش آموزش فرزندپروری مثبت بر کاهش نشانه‌های کودکان 7- 6 ساله مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای است.

  روش: نمونه­ها از بين والدين 330 کودک مقطع پيش­دبستانی و اول ابتدايی طی دو مرحله انتخاب شد. در مرحله اول، مادران کودکانی انتخاب شدند که در فهرست رفتاری کودک نمره آنها بالاتر از نقطه برش مواد اختلال نافرمانی مقابله‌ای بود. در مرحله بعد و به­منظور انتخاب نهايی، تحت مصاحبه تشخيصی ساخت­يافته مبتنی بر ملاک­های DSM-IV-TR قرار گرفتند. مادرانی که وجود نشانه­های اختلال در کودکان آنها توسط مصاحبه تشخيصی نيز تاييد شد به عنوان نمونه اصلی پژوهش انتخاب شدند. در نهايت، 46 نفر انتخاب شده و در دو گروه کنترل و آزمايش قرار گرفتند. گروه آزمايش در جلسات گروهی آموزش فرزند­پروری مثبت شرکت کردند و بر روی گروه کنترل مداخله­ای صورت نگرفت.

  يافته­ها: تحليل يافته­ها مبتنی بر آزمون t برای گروه­های مستقل نشان داد که کودکان مادران گروه آزمايش، در نشانه­های بي­اعتنايی مقابله­ای کاهش معني­داری دارند.

  نتيجه­گيری: عليرغم وجود تفاوت­های فرهنگی اجتماعی ميان گروه مورد بررسی نسبت به گروه­های مورد بررسی در جوامع و فرهنگ­های ديگر، نشانه­های اختلال بي­اعتنايی مقابله­ای در کودکان مادران گروه آزمايش کاهش معني­داری را نشان داد.