نگرش فرزندان کارکنان نیروهای نظامی به شغل والدین

تحقيق حاضر با هدف بررسی گرايش و نگرش فرزندان نوجوان کارکنان نيروهای نظامی به شغل والدين و در شهرک‌های سازمانی در شهر تهران اجرا شد.

  روش: تعداد 855 نفر آزمودنی دختر و پسر در اين تحقيق شرکت کردند. در اين تحقيق از آزمودنی‌ها تقاضا شد تا پرسش­نامه گرايش شغلی را تکميل نمايند.

  يافته‌ها: امکانات رفاهی، آسايش شغل و شهرت از نظر نوجوانان در اولويت قرار دارد. قوي­ترين همبستگی مثبت بين خطرهای جسمانی با خطرهای شغلی، سختي­کار با عصبانيت در کار و احساس افتخار با روحيه و پيشرفت شغلی و قوي­ترين همبستگی منفی بين روحيه با عصبانيت و سختي­کار و کار بيش از حد با رسيدگی به خانواده مشاهده شد. نگرش نوجوانان 16 تا 20 سال در مقايسه با گروه­های ديگر نسبت به شغل نظامی والدين نشان داد که نگرش اين گروه به­طور معني­داری پايين­تر از گروه­های سنی ديگر است. به­طور کلی مشخص شد که تنها حدود يک­پنجم نوجوانان تمايل به انتخاب شغل نظامی دارند.

  نتيجه‌گيری: نوجوانان عليرغم ادراک مثبت از فضای موجود در شغل نظامی والدين، به دلايل متعدد از جمله تنوع مشاغل، شرايط اجتماعی، تجربه و استعدادها، به­طور نسبی به انتخاب شغل نظامی تمايل دارند و اين تمايل و آمادگی شغلی مي­تواند با رفع موانع شغلی و دسترسی و معرفی مناسب شغل نظامی برای نوجوانان افزايش يابد.