تاثیر اجرای مدل مراقبت پیگیر بر کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی

اغلب بيماران دارای بيماري­های مزمن از جمله بيماری نارسايی قلبی، دارای عملکرد و کيفيت زندگی پايين­تر از حد معمول جمعيت هستند. از آنجا که زندگی با بيماری نارسايی قلبی بسيار زجرآور است و بر فعاليت­­های معمول زندگی بيمار اثر قابل­ملاحظه­ای مي­گذارد . هدف اين مطالعه ارزيابی تاثير اجرای مدل مراقبت پيگير بر کيفيت زندگی بيماران نارسايی قلبی بود.

  روش: اين مطالعه از نوع کارآزمايی بالينی است که روی 52 بيمار نارسايی قلبی انجام شد. تاثير اجرای مدل مراقبت پيگير بر کيفيت زندگی بيماران نارسايی قلبی با استفاده از پرسش­نامه استاندارد مينه­سوتا مورد بررسی قرار گرفت .

  يافته­ها: اجرای مدل مراقبت پيگير، موجب ارتقای کيفيت زندگی بيماران نارسايی قلبی در گروه آزمون در تمام ابعاد جسمی (001/0>p)، عاطفی (001/0>p) و عمومی (001/0>p) بعد از 2 و 3 ماه شد.

  نتيجه­گيری: با توجه به عدم درمان قطعی بيماري­های مزمن، اجرای مدل­های مراقبتی اثربخش، نظير مدل مراقبت پيگير، مي­تواند در افزايش کيفيت زندگی بيماران نارسايی قلبی تاثير مثبت داشته باشد.