سبک های اسنادی و سبک های یادگیری همگرا - واگرا در دانشجویان افسرده و عادی

تحقيق حاضر با هدف مقايسه سبک‌های اسنادی و سبک‌های يادگيری همگرا- واگرا در دانشجويان افسرده و عادی انجام شد.

  روش: اين پژوهش از نوع علّی- مقايسه­ای است که با نمونه­گيری در دسترس، سبک يادگيری و سبک اسنادی 170 دانشجو در مقطع کارشناسی را به کمک پرسش­نامه سبک­های يادگيری کلب (LSI) و پرسش­نامه سبک­های اسنادی (ASQ) برای وقايع خوشايند و ناخوشايند سنجيد. افراد به کمک پرسش­نامه افسردگی بِک به دو گروه افسرده (45 نفر) و عادی (125 نفر) تقسيم شدند. داده­های به­دست­آمده با آزمون من- ويتنی و مجذورکای تجزيه و تحليل شدند.

  يافته­ها: دانشجويان افسرده در مقايسه با دانشجويان عادی، در موقعيت­های مثبت از اسناد درونی و پايدار کمتری استفاده کردند و بين دو گروه از لحاظ سبک اسنادی کلی- اختصاصی در موقعيت مثبت تفاوت معني­داری وجود نداشت. درصورتي­که در موقعيت منفی، دانشجويان افسرده در مقايسه با دانشجويان عادی از اسناد درونی بيشتری استفاده کردند و در ساير ابعاد اسنادی تفاوتی با هم نداشتند. به­علاوه، بين گروه افسرده و غيرافسرده در استفاده از سبک يادگيری (همگرا- واگرا) تفاوت معني­داری مشاهده نشد. همچنين افراد دارای سبک يادگيری همگرا در مقايسه با افراد دارای سبک يادگيری واگرا، در موقعيت­های منفی از اسنادهای بدبينانه بيشتری استفاده نکردند.

  نتيجه­گيری: شنـاخت سبک اسنـادی و الگوی يادگـيری افـراد مي­تواند به­عنوان دو متغير مهم شناختی در فهم آسيب­پذيری شناختی اختلالات هيجانی نقش مهمی ايفا کند.