تأثیر حالت های خُلقی بر پاسخ های قلبی- عروقی بر حسب ابعاد شخصیتی برون گردی و نوروزگرایی

اين مطالعه با هدف بررسی اثر حالت­های خلقی مثبت و منفی بر پاسخ­های قلبي­- عروقی و نقش تعديل­کننده ابعاد شخصيتی برون­گردی و نوروزگرايی انجام شد.

  روش: ابتدا 654 نفر از دانشجويان دختر دانشگاه تربيت مدرس، نسخه تجديدنظرشده پرسش­نامه شخصيتی آيزنک را تکميل نمودند؛ سپس بر اساس نمره‌های نهايی دو بُعد شخصيتی برون­گردی و نوروزگرايی، 4 گروه برون­گرد، درون­گرد، نوروزگرا و پايدار هيجانی (هر گروه 30 نفر؛ مجموعاً 120 نفر) انتخاب شدند. کاربندی آزمايشی در مورد هر يک از آزمودنی‌ها در دو جلسه با فاصله دو تا چهار هفته، اعمال گرديد؛ بدين ترتيب که در يک جلسه خُلق مثبت و در جلسه ديگر، خُلق منفی به آنها القا شد. ميزان فشار خون و ضربـان قلب آزمودني­هـا در پيش و پس از فرآيند القـای خلق، اندازه­گيری و ثبت گرديد.

  يافته­ها: در مورد همه آزمودني­ها، در موقعيت خُلقی مثبت در مقايسه با موقعيت خُلقی منفی، ميزان فشار خون سيستولی نسبت به ميزان آن در مرحله خط پايه کاهش بيشتری داشت. در موقعيت خُلقی منفی در مقايسه با موقعيت خُلقی مثبت، ميزان ضربان قلب نسبت به ميزان آن در مرحله خط پايه با افزايش همراه بود. امّا ابعاد شخصيتی برون­گردی يا نوروزگرايی اين آثار را تعديل نکردند .

  نتيجه­گيری: با توجه به نتايج پژوهش حاضر، مي­توان از شيو­های القای خُلق، در راستای بهبود سلامت افراد بهره گرفت.