مقایسه سبک های دلبستگی دانش آموزان مبتلا به اختلال رفتاری، نارساخوان و عادی

پژوهش حاضر با هدف مقايسه سبک­های دلبستگی دانش‌آموزان مبتلا به اختلال رفتاری، نارساخوان و عادی صورت گرفت.

  روش: پژوهش حاضر از نوع پس­رويدادی است. جامعه آماری پژوهش ، کليه دانش­آموزان پايه­های سوم تا پنجم ابتدايی شهر تهران بودند. به­منظور انجام اين پژوهش، ابتدا تعداد 55 دانش­آموز نارساخوان و 43 دانش­آموز دارای اختلال رفتاری پايه سوم تا پنجم شهر تهران پس از اجرای آزمون­های تشخيصی ( آزمون اختلال خواندن و آزمون اختلال رفتاری راتر ) به شيوه نمونه­گيری خوشه­ای چندمرحله­ای به­طور تصادفی انتخاب شدند. سپس 60 دانش­آموز عادی از مقطع ابتدايی به­ منظور مقايسه با دانش­آموزان مبتلا به اختلال رفتاری و نارساخوان به­صورت هدفمند انتخاب شدند. پس از نمونه‌گيری، آزمون دلبستگی رندولف روی دانش­آموزان اجرا شد. داده­های به­دست­آمده با روش آماری تحليل واريانس يک­راهه و آزمون تعقيبی شفه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.

  يافته­ها : تجزيه و تحليل داده­های به­دست آمده با روش آماری تحليل واريانس يک­راهه و آزمون تعقيبی شفه حاکی از آن بودند که بين سبک­های دلبستگی دانش­آموزان نارساخوان، عادی و اختلال رفتاری تفاوت معني­داری وجود دارد (001/0>p). در نتيجه دانش­آموزان نارساخوان و اختلال رفتاری در مقايسه با دانش­آموزان عادی از سبک دلبستگی ناايمن برخوردارند.

نتيجه­گيری: دانش­آموزان عادی از سبک دلبستگی ايمن برخوردار هستند، اما دانش­آموزان نارساخوان دارای سبک دلبستگی ناايمن از نوع اجتنابی و دانش­آموزان مبتلا به اختلال رفتاری دارای سبک دلبستگی ناايمن دوسوگرا هستند.