تأثیر آموزش براساس مدل «پرسید- پروسید» بر آگاهی، نگرش و رفتار بیماران مصروع

تحقيق حاضر با هدف تعيين تأثير آموزش بر اساس چارچوب مدل "پرسيد- پروسيد" بر آگاهی، نگرش و رفتار بيماران مصروع انجام گرفت.

  روش: در اين پژوهش نيمه­تجربی، 64 بيمار مبتلا به صرع بزرگ بر اساس معيارهای ورود به مطالعه و به­صورت تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسيم شدند. مداخله آموزشی بر اساس الگوی "پرسيد- پروسيد" به­عنوان چارچوب برنامه­ريزی برای آموزش بيماران در گروه آزمون صورت گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش­نامه محقق­ساخته شامل سئوالاتی در زمينه مشخصات جمعيتی- بهداشتی بيماران و شاخص­های الگوی "پرسيد- پروسيد" بود. اطلاعات از طريق تکميل پرسش­نامه طی مصاحبه ساختاريافته با نمونه­های منتخب در دو نوبت قبل از مداخله آموزشی و دو ماه بعد از آن جمع­آوری شد.

  يافته­ها : پس از مداخله، در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد ميانگين نمرات عوامل مستعدکننده شامل آگاهی و نگرش و نيز نمرات عوامل تقويت‌کننده و نمرات رفتارها افزايش معني­داری داشت (05/0>p)، اما بين ميانگين نمرات عوامل قادرکننده در گروه آزمون و شاهد بعد از مداخله تفاوت معني­داری وجود نداشت (05/0p). در گروه شاهد نيز ميانگين نمرات شاخص­های آگاهی، نگرش و عوامل قادرکننده قبل و بعد از مداخله تفاوت معني­داری داشت.

نتيجه­گيری: آموزش بر اساس چارچوب مدل "پرسيد- پروسيد" در افزايش آگاهی، نگرش، عوامل تقويت­کننده و نيز رفتارهای مقابله­ای مثبت در بيماران مصروع مؤثر است.