تأثیر مقابله درمانگری بر کاهش تنیدگی زنان مبتلا به اختلال عروق کرونر

پژوهش حاضر، با هدف مطالعه تأثير مقابله­درمانگری بر کاهش تنيدگی زنان مبتلا به اختلال عروق کرونر انجام شد.

  روش: جامعه آماری، شامل همه بيماران زن مبتلا به اين اختلال بود که در سال 1387 به کلينيک تخصصی قلب فرمانيه تهران مراجعه کردند. پرسش‌نامه رويدادها و تغييرات زندگی مک­کابين توسط 100 نفر از زنان بيمار در فاصله سنی 35 تا 55 سال تکميل شد. سپس، 40 نفر که بالاترين نمره تنيدگی را داشتند به­عنوان نمونه انتخاب شدند. نمونه­ها به­طور تصادفی به دو گروه 20 نفره آزمايش و کنترل تقسيم شدند. افراد گروه آزمايش، 10 جلسه با استفاده از روش مقابله­درمانگری تحت درمان فردی قرار گرفتند. داده­ها به‌روش تحليل واريانس با اندازه­های مکرر تحليل شدند.

  يافته­ها: نمرات کل تنيدگی و تنيدگی با سرچشمه تعارضات و مشکلات درون­خانوادگی در گروه آزمايش به­طور معني­داری کاهش يافتند. اجرای پردازش­های آماری با روش تحليل کوواريانس نيز نتيجه يکسانی داشت.

نتيجه­گيری: مقابله درمانگری می تواند تنيدگی زنان دارای اختلالات عروق کرونر را کاهش داده و مطابق مدل نظری مربوطه پيش بينی می شود در دراز مدت سهم تنيدگی در تشديد اين اختلالات را کاهش دهد.