اثر محتوای عاطفی تکالیف بر عملکرد حافظه آشکار و ناآشکار دانشجویان

به­منظور بررسی تفاوت تاثير رويداد­های خوشايند و ناخوشايند در حافظه، اين پژوهش به بررسی تاثير محتوای عاطفی تکاليف بر عملکرد حافظه آشکار و ناآشکار دانشجويان پرداخت.

  روش: اين پژوهش از نوع آزمايشی است و با انتخاب و تخصيص تصادفی 90 نفر از دانشجويان به­صورت انفرادی اجرا شد. به هر آزمودنی يکی از تکاليف دارای بار عاطفی مثبت، خنثی يا منفی داده شد. سپس با دو روش برای سنجش حافظه آشکار و حافظه ناآشکار، ميزان يادآوری تکاليف عاطفی اندازه­گيری شد.

  يافته­ها: تکليف عاطفی (مثبت، منفی و خنثی) تاثير متفاوتی بر عملکرد حافظه آشکار و ناآشکار داشتند. در حافظه آشکار، بهترين عملکرد مربوط به تکاليف عاطفی مثبت و کمترين عملکرد حافظه، در تکليف منفی بود. عملکرد حافظه ناآشکار در هر دو نوع تکاليف عاطفی مثبت و منفی بهتر از تکليف خنثی بود.

نتيجه­گيری: حافظه آشکار نسبت به مسايل عاطفی مثبت و خوشايند بيشترين کارآيی را دارد؛ کمترين ميزان کارآيی حافظه مربوط به مسايل عاطفی ناخوشايند و منفی است. در حافظه ناآشکار خوشايند (مثبت) يا ناخوشايند (منفی) بودن مسايل عاطفی موجب بهتر به­خاطر سپردن اطلاعات مي­شود، اما مطالبی که دارای محتوای خنثی هستند، کمترين ميزان تاثيرگذاری را بر حافظه ناآشکار دارند.