اثربخشی آموزش روان شناختی خانواده بر بهبود جو خانوادگی بیماران مبتلا به اختلالات شدید روان پزشکی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر­بخشی برنامه آموزش روان­شناختی خانواده بر جو خانوادگی در خانواده­های بيماران مبتلا به اختلالات شديد روان­پزشکی بود.

  روش: نمونه پژوهش شامل خانواده­های 30 نفر از بيماران مبتلا به اختلالات شديد روان­پزشکی بود که در سال 1386 در بيمارستان طالقانی و امام حسين^(ع) شهر تهران بستری بودند و از طريق نمونه­گيری در دسترس انتخاب شدند. افرادی که مايل به شرکت در برنامه بودند در گروه آزمايش و افرادی که در برنامه شرکت نکردند در گروه کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه به پرسش­نامه جو خانواده پاسخ دادند (پيش­آزمون) و سپس برنامه آموزشی 6 جلسه به­صورت جلسات هفتگی 2 ساعته برای گروه آزمايش به اجرا درآمد. داده­ها با استفاده از آزمون T مستقل و کوواريانس تجزيه و تحليل شدند.

  يافته­ها: آموزش روان­شناختی باعث افزايش انسجام و بيانگری ( 001/0>p) در گروه آزمايش شد، اما تغييری در مولفه­های جو کلی خانواده و تعارض در دو گروه ديده نشد.

نتيجه­گيری: آموزش روان­شناختی خانواده افراد مبتلا به اختلالات شديد روان­پزشکی تاثير مثبتی بر جو­ خانوادگی آنها ندارد. آموزش روان­شناختی خانواده باعث افزايش بيانگری و انسجام خانواده مي­شود، اما تغييری در مولفه تعارض ايجاد نمي­کند.