مقایسه نارسایی های شناختی و مولفه های فراشناخت با توجه به متغیر تعدیلی میزان سوانح شغلی

اين پژوهش نقش تعديلی متغير سانحه شغلی را در رابطه بين نارسايي­های شناختی و مولفه­های فراشناخت مورد بررسی قرار داد.

  روش: پژوهش حاضر از نوع رابطه­ای است. جامعه آماری 4726 نفر از کليه کارکنان زن و مرد (رسمی و غير­رسمی) يک کارخانه توليد ماشين در سال 1386 بودند. در نهايت 254 نفر به­عنوان نمونه آماری مورد مطالعه قرار گرفتند. پرسش­نامه نارسايي­های شناختی و (CFQ) و پرسش­نامه فراشناخت ( MCQ ) ابزار جمع­آوری داده­ها بودند. شرکت­کنندگان براساس ميزان سوانح به دو گروه با سوانح و بدون سوانح تقسيم شدند. به­منظور بررسی ارتباط و مقايسه بين متغيرها از روش­های آمار توصيفی مناسب­، همبستگي­، آزمون T مستقل و تحليل عاملی استفاده شد.

  يافته­ها: بين دو گروه از نظر ميزان فراشناخت و نارسايي­های شناختی تفاوت معني­دار وجود داشت. همچنين رابطه بين نارسايي­های شناختی و مولفه­های فراشناخت در دو گروه معني­دار بود.

نتيجه­گيری: نارسايی شناختی در سنخ صبح (افرادی که بيشترين آگاهی و هوشياری را در صبح دارند) از افراد سنخ عصر (افرادی که بيشترين آگاهی و هوشياری را در عصر دارند) بيشتر است. با توجه به اين نکته، با گماردن افراد سنخ عصر به مشاغلی که نوبت کاری و شيفت شبانه دارند، مي­توان از سانحه پيشگيری کرد.