عوامل فردی و سازمانی مرتبط با فرسودگی شغلی در کارکنان نیروی دریایی

فرسودگی شغلی عبارت از کاهش قدرت سازگاری فرد بر اثر عوامل فشارزا به­همراه نشانگان خستگی جسمی و هيجانی است. کارکنان نيروهای دريايی مستقر در مناطق مرزی در معرض تنيدگي­های زيادی قرار دارند که مي­تواند منجر به افزايش فرسودگی شغلی آنان شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی سطح فرسودگی شغلی درکارکنان نيروی دريايی مستقر در مناطق مرزی ايران انجام شد.

 روش: اين مطالعه توصيفی- تحليلی   همبستگی، در سال 1387 روی کارکنان نيروی دريايی مستقر در مناطق مرزی ايران انجام شد. 303 نفر از کارکنان به­روش تصادفی خوشه­ای انتخاب شده و با پرسش­نامه­های محقق­ساخته و فرسودگی شغلی گلدارد مورد بررسی قرار گرفتند. داده­ها پس از جمع­آوری با شاخص­های آماری توصيفی شامل فراوانی، ميانگين و انحراف معيار و روش­های آماری استنباطی شامل مجذور کای، همبستگی پيرسون و رگرسيون همزمان چند­گانه به کمک نرم­افزار SPSS 15 تجزيه و تحليل شدند.

 يافته­ها: متغيرهای سن، سابقه کار و شيوه مديريت تاثير معنی‌داری بر کاهش فرسودگی شغلی داشتند (01/0>p) . همچنين، ميان فرسودگی شغلی با شيوه مديريت، قوانين اداری و امکانات رفاهی همبستگی معنی‌داری وجود داشت (01/0>p).

 نتيجه­گيری: هر چند عوامل فردی در فرسودگی شغلی با­اهميت هستند، اما عوامل سازمانی نيز نقش بسزايی در کاهش فرسودگی شغلی دارند. به ­ عبارت ديگر بهبودی در شيوه مديريت و قوانين و همچنين افزايش امکانات رفاهی سبب کاهش فرسودگی شغلی می‌شود.