چکیده مقاله
مطالعات فرهنگی نشان داده است که تفاوتهای فرهنگی در شيوههای استدلال افراد نسبت به جهان وجود دارد . در مطالعات انجامشده در حيطه بررسيهای بينفرهنگی، مطالعهای بهمنظور بررسی قضاوتهای اخلاقی شخصی و غيرشخصی انجام نشده است. اين پژوهش با هدف بررسی زمان تصميمگيری و نوع پاسخ به قضاوتهای اخلاقی شخصی و غيرشخصی در نمونه ايرانی و مقايسه آن با نمونه مطالعهشده گرين و همکاران (2004 و 2008) در فرهنگ غربی انجام شد.
روش: اين مطالعه پسرويدادی در سال 1388 روی 60 نفر از دانشجويان کارشناسی رشتههای مختلف دانشگاه شهيد بهشتی تهران انجام شد. نمونه ها با روش نمونهگيری در دسترس انتخاب شدند. 20 معمای اخلاقی شامل 12 داستان شخصی و 8 داستان غيرشخصی ترجمه شد و با استفاده از کامپيوتر و بهصورت شنيداری برای آزمودنيها پخش شد . آنان با فشاردادن دو دکمه روی صفحهکليد، نظر موافق يا مخالف خود را با تصميم پيشنهادشده در داستان اعلام کردند و نوع پاسخ و زمان واکنش ثبت شد. دادهها با نرمافزار SPSS 16 و با استفاده از آزمون همبستگی رتبهای اسپيرمن و آزمون مقايسه نسبتها تحليل شد.
يافتهها: بين رتبهبندی زمان پاسخ معماهای اخلاقی شخصی و غيرشخصی تفاوت معنيداری وجود نداشت. ميزان پاسخ مثبت به معماهای اخلاقی شخصی و غيرشخصی با مطالعات گذشته تفاوت معنيدار نشان داد.
نتيجهگيری: تفاوتهای فرهنگی معنيداری در پاسخ به قضاوتهای اخلاقی وجود دارد و فرهنگ نقش عمده ای در تصميم گيری پيرامون مسايل اخلاقی در کنار عوامل شناختی و هيجانی مداخله کننده بازی می کند.