پیش‏بینی رضامندی زناشویی برمبنای ویژگی‏های شخصیتی: مقایسه مدل شبکه عصبی مصنوعی و روش رگرسیون

ضرور ی است که با بررسی دقيق مدل‏ها‏ی پيش‏بيني‏‏کننده جديد و دارای قابليت‏ها‏ی مضاعف، ضمن مقايسه با روش‏هاي‏ آماري‏ متداول و يافتن نقاط قوت و ضعف هر يک از آنها، بتوان در پژوهش‏ها‏ی آتی مدلی که محققان را به بهترين پيش‏بينی رهنمون ‏سازد، پيشنهاد نمود. هدف از پي­ريزی اين پژوهش، مقايسه توانايی مدل شبکه عصبی و رگرسيون در پيش‏بينی رضامندی زناشويی بر­اساس ويژگي‏های شخصيتی بود.

  روش: ا ی ن پژوهش همبستگی، روی 300 زوج که به روش نمونه­گيری تصادفی چندمرحله‏ای از ميان دانشجويان متاهل 3 دانشگاه شهر تهران در سال 1387 انتخاب شدند، به انجام رسيد. آزمودني­ها پرسش­نامه‏های NEO-FFI و رضايت زناشويی ENRICH را تکميل کردند . داده‏ها به کمک شبکه عصبی مصنوعی پرسپترون چندلايه ، رگرسيون چندگانه، آزمون معنی‌داری ضريب همبستگی پيرسون و آزمون T مستقل با نرم­افزار MATLAB 6.5 و SPSS 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.

  يافته­ها: شبکه عصبی پرسپترون چندلايه به‌طور معنی‌داری موفق‏تر از رگرسيون چندگانه توانست رضايت زناشويی را پيش‏بينی نمايد (05/0>p). سه عامل روان‏آزرده‏گرايی مرد، مسئوليت‏پذيری مرد و مسئوليت‏پذيری زن توانستند 4/24% واريانس رضامندی زناشويی مردان را به‌طور معنی‌داری تبيين نمايند (037/0> p ).

نتيجه­گيری: نتايج اين پژوهش زمينه را برای طراحی شبکه عصبی با قابليت پيش‏بينی رضامندی زناشويی فراهم مي‏آورد که تاثير شايانی در کيفيت مشاوره‏های خانواده در ا ی ران خواهد داشت