چکیده مقاله
پژوهش حاضر با هدف مقايسه کارکرد برنامهريزی لب پيشانی در نوجوانان بزهکار پرخاشگر، نوجوانان پرخاشگر غيربزهکار و نوجوانان عادی صورت گرفت. روش: پژوهش حاضر از نوع علی- مقايسهای است. نمونه مورد مقايسه متشکل از سه گروه 35 نفری از نوجوانان بزهکار پرخاشگر، پرخاشگر غيربزهکار و عادی با همتاسازی در متغيرهای سن، جنس، ميزان تحصيلات و شرايط اجتماعی و اقتصادی بود. دادههای پژوهش پس از جمع-آوری از طريق پرسشنامه پرخاشگری آيزنگ و مقياس برنامهريزی در نظام ارزيابی شناختی (CAS)، با استفاده از روشهای آماری تحليل واريانس يکراهه و ضريب همبستگی پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافتهها: تجزيه و تحليل دادهها حاکی از آن بودند که بين کارکرد برنامهريزی لب پيشانی نوجوانان بزهکار پرخاشگر، نوجوانان پرخاشگر غيربزهکار و نوجوانان عادی تفاوت معنادار وجود دارد. در نتيجه نوجوانان بزهکار پرخاشگر و پرخاشگر غيربزهکار در مقايسه با نوجوانان عادی، از کارکرد برنامهريزی ضعيفتری برخوردارند. نتيجهگيری: با توجه به نتيجه بدست آمده احتمال دارد در افراد پرخاشگر، وجود نقايص عصبروانشناختی، نظير ضعف در کارکرد برنامه-ريزی، منجر به عملکرد ضعيفتر اين افراد در مقايسه با افراد عادی شده باشد.