اثربخشی مدیریت استرس مبتنی بر روش شناختی- رفتاری بر اختلال افسردگی، اضطراب و ناباروری زنان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مديريت استرس مبتنی بر روش شناختی-رفتاری بر اختلالات اضطرابی، افسردگی و ميزان باروری زنان نابارور شهر اهواز بوده است. روش: اين پژوهش از نوع نيمه تجربی با طرح پيش آزمون – پس آزمون و پيگيری با گروه کنترل است. جامعه مورد مطالعه شامل 40 نفر از زنان نابارور شهر اهواز طی سال‌های 85-88 بوده است. برای انتخاب نمونه اين پژوهش از روش نمونه‌گيری داوطلبانه در دسترس با گمارش تصادفی در گروه‌ها استفاده شد. از ميان افراد مراجعه کننده زنانی که بر اساس پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه اضطراب کتل و مصاحبه بالينی مبتلا به اختلال اضطراب و افسردگی بوده و از لحاظ متغيرهای موردنظر در پژوهش همتاسازی شده بودند؛ انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمايش و کنترل به طور برابر (20نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه آزمايش به مدت 12 جلسه 2 ساعته تحت درمان مديريت استرس مبتنی بر فنون شناختی – رفتاری قرار گرفتند. داده‌های حاصل با استفاده از تحليل کوواريانس و اندازه‌گيری مکرر تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج حاصل آشکار ساخت که ميان دو گروه آزمايش و کنترل از لحاظ افسردگی و اضطراب پس از خاتمه جلسات درمانی تفاوت معناداری وجود دارد. همچنين ميان دو گروه از لحاظ افسردگی در مرحله پيگيری 12ماهه تفاوت معنی داری وجود داشت. ميزان افسردگی و اضطراب گروه آزمايش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون و پيگيری نسبت به مرحله پيش آزمون کاهش معناداری داشته است. از سوی ديگر، تعداد 9 زن از زنان نابارور بعد از 6 ماه تا يکسال باردار شدند. نتيجه گيری: آموزش مديريت استرس مبتنی بر نظريه شناختی-رفتاری باعث کاهش افسردگی و اضطراب در زنان نابارور پس از خاتمه جلسات درمانی و بعد از دوره پيگيری 12ماهه شد.