مطالعه مقدماتی اعتبار و روایی مقیاس‌های سنجش ابعاد علّی

اين مطالعه، با هدف بررسی اعتبار و روايی سه روش مرسوم سنجش ويژگي‏های ابعادی اسنادهای علّی (مقياس بُعد علّی، درجه بندی اهميت علل و اسنادهای باز- پاسخ )، به اجرا درآمد. روش: اطلاعات اين پژوهش از 147 دانشجو که داوطلب شرکت در مطالعه بودند جمع آوری و با استفاده از آلفای کرونباخ، ضريب همبستگی پيرسون، وتحليل عاملی تأييدی، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت تا روايی تشخيصی، روايی سازه، روايی همگرا، و اعتبار مقياس های اسناد مورد ارزيابی قرارگيرد. يافته ها: نتايج نشان داد که عليرغم وجود اشکالاتی در مقياس فرعی کنترل پذيری، بطور کلی مقياس بُعد علّی در مقايسه با ساير روش های سنجش ابعاد علّی از روايی و اعتبار بالاتری برخوردار است. نتيجه گيری: به پژوهشگران توصيه می شود که برای سنجش مستقيم نحوه ادراک اسناد دهنده از اسناد علّی خودش، بهتر است از مقياس هايی مثل مقياس بُعد علّی استفاده کنند.