نقش گرایش‏های علیتی در رفتارهای خود مراقبتی افراد مبتلا به دیابت نوع دو

ديابت يکی از شايع‏ترين بيماري‏های مزمن عصر حاضر است که بروز و شيوع آن در دنيا و ايران به‎طور فزاينده‏ای درحال افزايش است. عوامل روانی و نگرشی نقش عمده‏ای را در خود مراقبتی و کنترل ديابت به‏عهده دارند. از اين‎رو پژوهش حاضر به بررسی نقش گرايش‏های عليتی بر رفتارهای خود مراقبتی بيماران ديابتی نوع II پرداخته است. روش: تحقيق حاضر توصيفی از نوع همبستگی است، تعداد 60 نفر با شيوه نمونه‏گيری در دسترس از بين کسانی که به مرکز آموزش ديابت بيمارستان سينا در شهر تبريز مراجعه کرده بودند برگزيده شدند. اطلاعات ازطريق دو پرسشنامه شامل رفتارهای خودمراقبتی وگرايش‏های عليتی جمع‏آوری شد. برای تحليل داده‏ها از روش‏های آماری ضريب همبستگی پيرسون، تحليل رگرسيون و آزمون t مستقل استفاده شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد که بين رفتار خودمراقبتی با گرايش عليتی خودمختار رابطه مثبت معنادار و با گرايش غيرشخصی رابطه منفی معنادار وجود دارد. در صورتي‏که بين گرايش کنترل با رفتارهای خودمراقبتی رابطه معناداری مشاهده نشد . براساس يافته‏های اين پژوهش، مؤلفه گرايش عليتی خودمختار بيشترين سهم را در پيش‏بينی رفتار خودمراقبتی فرد مبتلا به‎عهده دارد(01/0‎,p<61/0=β).همچنين در اين پژوهش از نظر گرايشهای عليتی و رفتار خودمراقبتی بين زنان و مردان تفاوتی ديده نشد. نتيجه‌گيری: براساس نتايج بدست آمده لازم است آموزش‏ها در مراکز ديابت با تأکيد بيشتر بر ايجاد تغييرات در رفتار و بهبود نگرش افراد و حمايت خودمختاری صورت گيرد.