اثربخشی آموزش مهارت‏های زندگی بر میزان اضطراب، شادی و کنترل خشم نوجوانان با ناتوانی جسمی-‌حرکتی

از آنجا که ناتوانی جسمی- حرکتی احتمالاً مي‏تواند باعث مشکلات متعددی از جمله مشکلات عاطفی و روانی شود، لزوم استفاده از روش‏هايی که اين مشکلات را کاهش و يا برطرف سازد ضروری به‏نظر مي‏آيد. بنابراين، هدف از اين تحقيق، تعيين اثر بخشی آموزش مهارت‏های زندگی بر ميزان اضطراب، شادی و کنترل خشم نوجوانان با ناتوانی جسمی- حرکتی بود. روش: جامعه آماری اين پژوهش کليه دانش‏آموزان با ناتوانی جسمی- حرکتی شهر اصفهان بود که از بين سه مدرسه استثنايی معلولين جسمی- حرکتی موجود در شهر اصفهان يک مدرسه به‏صورت تصادفی ساده انتخاب شد و از ميان دانش‏آموزان اين مدرسه 30 نفر به‏صورت تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمايش و کنترل قرار داده شدند. ابزار اين پژوهش، پرسشنامه پرخاشگری (AGQ) و پرسشنامه پيرز-هاريس بود. ابتدا پيش‏آزمون بين دو گروه اجرا شد که تفاوت معناداری مشاهده نشد. سپس گروه آزمايش به‏مدت يک‏ماه آموزش مهارت‎های زندگی را دريافت کردند. در پايان، هر دو گروه مجدداً مورد آزمون قرار گرفتند. يافته‏ها: نتايج تحليل کوواريانس نشان داد که پس از آموزش مهارت‏های زندگی بين ميانگين نمرات اضطراب، شادی و کنترل خشم دو گروه آزمايش وکنترل تفاوت معناداری وجود دارد. نتيجه‏گيری: براساس يافته‌های اين پژوهش توصيه می‌گردد از آموزش مهارت‌های زندگی برای کاهش ميزان اضطراب، کنترل خشم و افزايش شادی نوجوانان با ناتوانی جسمی-حرکتی استفاده شود.