بررسی سبک‎های شوخ‏طبعی به‏عنوان تعدیل‏ کننده‏های ارتباط میان پنج عامل شخصیتی و سلامت عمومی

اين پژوهش به منظور بررسی سبک‏های شوخ‏طبعی (پيونددهنده، خودافزايی، پرخاشگرانه و خودکاهنده) به‏عنوان تعديل‏کننده‏های ارتباط ميان پنج عامل شخصيتی و سلامت عمومی در دانشجويان انجام شده است. روش: 250 نفر از دانشجويان دختر و پسر مقطع کارشناسی که در سال تحصيلی 89-1388 در دانشکدۀ علوم اجتماعی دانشگاه بين‏المللی امام خمينی(ره) مشغول به تحصيل بودند به شيوۀ نمونه‏گيری طبقه‏ای نسبی انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه سبک‏های شوخ‏طبعی، پرسشنامه پنج عاملی NEO-PI-R و پرسشنامه سلامت عمومی مورد آزمون قرار گرفتند. برای تجزيه و تحليل داده‏ها از روش همبستگی سهمي‏، رگرسيون چند متغيره و آزمون t مستقل استفاده شد. يافته‏ها: نتايج نشان داد که سبک‏های شوخ‏طبعی رابطۀ ميان ويژگي‏های شخصيتی و سلامت عمومی را تعديل مي‏کند؛ چندين رابطه معنادار بين هريک از سبک‏های شوخ‏طبعی با ويژگي‏های شخصيتی و سلامت عمومی به‏دست آمد؛ بين سبک‏های شوخ‏طبعی (پيونددهنده، پرخاشگرانه و خودکاهنده) دانشجويان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود نداشت، اما بين سبک شوخ‏طبعی خودافزايی در دانشجويان دختر و پسر تفاوت معنادار بود. نتيجه‏گيری: در مجموع يافته‏های اين مطالعه بر نقش موثر سبک‎های شوخ‏طبعی در تعديل ارتباط ميان پنج عامل شخصيتی و سلامت عمومی تاکيد مي‏کند.