اثربخشی بازی ‌درمان‌گری بر ارتقای رفتار اجتماعی مثبت کودکان پیش‌دبستانی

اين پژوهش به منظور تعيين اثربخشی بازيدرمانگری بر ارتقاء رفتاراجتماعی مثبت کودکان پيشدبستانی انجام گرفته است. روش: با اعمال طرح آزمايشی از ميان ده مهدکودک شيفت عصر شهرستان ورامين، دو مهدکودک بهطور تصادفی ساده انتخاب شد و جهت غربالگری برای تمامي131 کودک 6 ساله آنها چکليست مشاهده‌ای رفتاراجتماعی کودکان اجرا شد. از اين ميان 45 کودک مبتلا به مشکلات در زمينه مهارتاجتماعی تشخيصداده شدند. سپس در جلسه‏ای که بهمنظور آگاهسازی والدين و دعوت به همکاری از آنان برگزار گرديد، 32 تن از والدين اين کودکان حاضر به همکاری شدند. پس از آن فرم ارزشيابی رفتار کودک راتر برای اين کودکان تکميل شد و در نهايت بهصورت تصادفی در دوگروه آزمايش و گواه قرار داده شدند. گروه آزمايش طی يک‏ماه به‏مدت ده جلسه تحت بازيدرمانگری قرار گرفتند، سپس تحت اجرای مجدد چکليست مشاهدهای رفتاراجتماعی کودکان و فرم ارزشيابی رفتار کودک راتر، به‏عنوان پس‌آزمون قرار گرفتند. داده‏های به‏دست آمده با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازهگيری مکرر، با نرمافزار SPSS-16 تحليل گرديد. يافتهها: نتايج نشان داد بازيدرمانگری در مرحله پسآزمون باعث افزايش معنادار رفتار اجتماعی مثبت و خردهمقياسهای همدلی، جهت‌گيری اجتماعی، رفتاراخلاقی، خودمهارگری، حرمتخود، اطاعت‌پذيری، جرأتورزی، احترام به قانون و تمايل به مشارکت در گروه آزمايش شد. نتيجهگيری: با توجه به تفاوت معنادار بين گروههای آزمايش و کنترل، ميتوان از بازيدرمانگری برای ارتقاء رفتاراجتماعی مثبت کودکان پيش دبستانی استفاده کرد.