بررسی عملکرد بیماران سرطانی مبتلا به PTSD

هدف مطالعه حاضر، تعيين رابطه بين توانايی دستيابی به مواد شرح حال اختصاصی از حافظه و نشانه‌های استرس پس از سانحه مي‏باشد. روش: بدين منظور گروهی از بيماران زن سرطانی مبتلا به PTSD و يک گروه کنترل سالم پس از همتاسازی در متغيرهای سن و هوش به تکميل آزمون حافظه شرح حال (AMT) و مصاحبه حافظه شرح حال (AMI) پرداختند. ابزارهای پژوهش شامل، مقياس تجديدنظر شده تاثير رويداد (IES-R)، سياهه افسردگی بک (BDI)، سياهه اضطراب بک (BAI)، و مقياس هوش تجديدنظر شده وکسلر بزرگسالان (WAIS-R) بود. يافته‏ها: نتايج نشان داد که بيماران سرطانی مبتلا به PTSD در مقايسه با گروه کنترل قادر به بازيابی کمتر مواد شرح حال معنايی و رويدادی اختصاصی از حافظه می‌باشند و ميزان اين نواقص با نشانه‌های خاص PTSD رابطه مستقيمی دارد. همچنين، افرادی که دارای نشانه‏شناسی شديدتری بودند، نواقص حافظه وسيع‏تری نشان دادند و خاطرات اختصاصی کمتری را از حافظه بازيابی نمودند. نتيجه‏گيری: داده‌های اين مطالعه برحسب دستيابی توافقی به مواد شرح حال اختصاصی در افراد مبتلا که منعکس‏کننده يک فرآيند تنظيم اثر می‌باشد، بحث شده‌اند.