ارتقای توانمندی‏های فردی- اجتماعی و سلامت عمومی نوجوانان از طریق افزایش کفایت اجتماعی آنان

پژوهش پيش رو به بررسی تأثير برنامه آموزش کفايت اجتماعی بر توانمندسازی فردی اجتماعی و سلامت عمومی دختران دانش‏آموز سال اول دبيرستان شهر تهران پرداخته است. روش: آزمودنی‌های اين پژوهش30 نفر از دانش‏آموزان منطقه 14 آموزش و پرورش شهر تهران بودند که به روش دردسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمايش و کنترل گمارده شدند. قبل از شروع آموزش، آزمون‌های کفايت اجتماعی و سلامت عمومی برای هر دو گروه به عنوان پيش‌آزمون اجرا شد. سپس برنامه آموزش کفايت اجتماعی طی 10جلسه 105 دقيقه‏ای به گروه آزمايش آموزش داده شد. پس از پايان آموزش، آزمون‎های کفايت اجتماعی و سلامت عمومی دوباره برای هر دو گروه به عنوان پس‌آزمون اجرا شد. داده‎ها با استفاده از روش کوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج بر مؤثر بودن مداخله آزمايشی دلالت داشته و نشان داده‎اند که بر اثر اجرای برنامه آموزش کفايت اجتماعی، توانمندي‎های فردی- اجتماعی دانش‏آموزان گروه آزمايش در چهار بعد شناختی، رفتاری، هيجانی و انگيزشی افزايش يافته و به دنبال آن با کاهش علائم جسمانی، اضطراب و بيخوابی، اختلال درکارکرد اجتماعی و افسردگی موجب ارتقای سلامت عمومی آنان نيز شده است. نتيجه‌گيری: با توجه به نتايج اين پژوهش، پرداختن به کارکردها و نقش برنامه آموزش کفايت اجتماعی در کنار کارکردهای شناختی دانش‏آموزان در هر نظام آموزشی ضرورت دارد.