بررسی پیش‌بینی‌کننده‌های اضطراب دوره کودکی براساس طرحواره‌های ناسازگار کودک و سبک‏های فرزندپروری مادر

پژوهش حاضر با هدف بررسی پيش‌بينی‌کننده‌های اضطراب دوره کودکی بر اساس طرحواره‏های کودکان و سبک‏های فرزندپروری مادر ميان دانش‌آموزان 9 تا 13 ساله‌ انجام شده است. روش: نمونه پژوهش شامل 152 کودک بود که به روش تصادفی خوشه‌ای از مقاطع ابتدايی و راهنمايی شهر تهران انتخاب شدند. آزمون‌های مورد استفاده در پژوهش شامل آزمون غربالگری اختلالات هيجانی مرتبط با اضطراب دوره کودکی، پرسشنامه طرحواره کودک و پرسشنامه شيوه‏های فرزندپروی بامريند می‌باشند. داده‌ها توسط ضريب همبستگی بيرسون و روش آماری رگرسيون چندگانه تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد که طرحواره‏های کودکان به نسبت سبک‏های فرزندپروری مادر، نقش برجسته‏تری در پيش‏بينی اضطراب دوره کودکی ايفا مي‏کنند. علاوه بر اين يافته‏های حاصل از تحليل رگرسيون نشان داد که اضطراب دوره کودکی توسط طرحواره‏های شکست، آسيب‌پذيری، تنهايی و سلطه‌پذيری کودکان پيش‏بينی مي‏شود. نتيجه‏گيری: اضطراب کودکان تا حد زيادی می‌تواند تحت ‌تأثير طرحواره‏های آن‏ها باشد بنابراين آموزش باورهای منطقی برای کودکان اهميت زيادی دارد.