ارتباط اضطراب اجتماعی جسمانی، رفتارهای غذا خوردن و شاخص توده بدنی در دانشجویان

اين پژوهش با هدف تعيين ارتباط اضطراب اجتماعی جسمانی، رفتارهای غذا خوردن و شاخص توده بدنی در دانشجويان اجرا شد. روش: بدين منظور، 302 دانشجوی دانشگاه پيام نور با ميانگين سنی 23 سال و 3 ماه و انحراف استاندارد 56/4 با روش خوشهای چند مرحلهای به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. سپس کليه شرکت‎کنندگان به گويههای پرسشنامه سه عاملی غذا خوردن و مقياس اضطراب اجتماعی جسمانی پاسخ دادند. شاخص توده بدنی، دور کمر، شکم و باسن اندازه‏گيری شد. دادهها با نسخه شانزدهم نرمافزار SPSS و با استفاده از روش همبستگی پيرسون و روش رگرسيون چند متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافتهها: نتايج بيانگر رابطه معنادار اضطراب اجتماعی جسمانی، رفتارهای غذا خوردن با شاخص توده بدنی و مقادير دورکمر، دورشکم و دور باسن بود. به طوری که نتايج تحليل رگرسيون نيز حاکی از تبيين 1/13 درصد از تغييرات اضطراب اجتماعی جسمانی با مؤلفههای غذا خوردن و تنسنجی بود. نتيجهگيری: اين يافتهها بيانگر آن است که به واسطه تجمع نابهنجار چربی در نقاط مختلف بدن به هنگام حضور در اجتماع، افراد اضطراب اجتماعی جسمانی بيشتری را ادراک ميکنند و در نتيجه به مهارگسيختگی در غذا خوردن رو مي‏آورند که ميتواند ناشی از برانگيختگی چرخه اضطراب در آنها باشد.