تاثیر زوج درمانی متمرکز بر هیجان بر افزایش سازگاری زناشویی زوجین نابارور

هدف اساسی تحقيق حاضر تعيين ميزان اثربخشی زوج درمانی متمرکز بر هيجان بر افزايش ميزان سازگاری زناشويی زوجين نابارور، بوده است. روش: تحقيق حاضر از نوع شبه آزمايشی بود. نمونه اين پژوهش، 12 زوج (6 زوج مرد دچار ناباروری و 6 زوج زن دچار ناباروری) بودند که با توجه به نظر متخصصان زنان و زايمان به عنوان نابارور شناخته شده و با توجه به آزمون سازگاری زناشويی اسپانير ناسازگار تلقی مي‏شدند و در دو گروه آزمايش و کنترل جايگزين گرديدند. برای 6 زوج (3 زوج مرد نابارور و 3 زوج زن نابارور) جلسات زوج درمانی متمرکز بر هيجان (EFT) تشکيل داده شد و 6 زوج (3 زوج مرد دچار ناباروری و 3 زوج زن دچار ناباروری) در انتظار درمان (به عنوان گروه کنترل) ماندند. يافته‏ها: زوج درمانی متمرکز بر هيجان به طور معناداری ميزان سازگاری زناشويی، توافق دو نفره، ابراز محبت، رضايت زناشويی و همبستگی دو نفره گروه آزمايش را نسبت به گروه کنترل افزايش داده است. نتيجه‌گيری: به کارگيری برنامه زوج درمانی متمرکز بر هيجان می تواند ميزان سازگاری زناشويی زوجين نابارور را افزايش دهد.