اثر مقابله‌درمانگری بر روش‏های مقابله‌ای مادران کودکان مصروع

صرع يکی از جدي‏ترين و شايع‏ترين بيماري‏های نورولوژيک مزمن دوره کودکی مي‏باشد که شيوع آن به 7/5 درصد مي‏رسد. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثر مقابله‌ درمانگری مادران کودکان مصروع بر روش‏های مقابله‌ای آنها در قم انجام شده است. روش: در يک مطالعه از نوع همبستگی، 34 مادر دارای فرزند 2 تا 11 ساله مبتلا به صرع گراندمال فعال مراجعه‏کننده به منتخبی از مراکز تخصصی مغز و اعصاب شهر قم، به روش نمونه‏گيری در دسترس انتخاب و با گمارش داوطلبانه به دو گروه آزمايش و کنترل تقسيم شدند. در مرحله پيش آزمون دو گروه به صورت همزمان به پرسشنامه راه‏های مقابله‌ای فولکمن-لازاروس پاسخ دادند و در مرحله بعد، گروه آزمايش به مدت 8 جلسه تحت مقابله درمانی جهت اصلاح راهبردهای مقابله‏ای قرار گرفتند. پس از اتمام جلسات درمانی هر دو گروه آزمايش و کنترل در مرحله پس آزمون مجدداً با پرسشنامه فوق مورد آزمون قرار گرفتند. داده‌های به‏دست آمده با استفاده از آناليز کواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‏ها: نتايج نشان داد که مقابله‌ درمانگری روش‏های مقابله‌ای دوری‌جويی و گريز- اجتناب را کاهش داده و روش‏های خودمهارگری، جستجوی حمايت اجتماعی و بازبرآورد مثبت را افزايش می‌دهد. نتيجه‌گيری: براساس نتايج اين پژوهش، پيشنهاد مي‏شود مقابله درمانگری برای کليه مادران دارای کودکان مصروع جهت بهبود روش‏های مقابله‌ای انجام شود.