بررسی نقص بازداری و بازشناسی‏شناختی در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری

تحقيق حاضر به بررسی بازداری و بازشناسي‏شناختی در افراد مبتلا به وسواسی- اجباری و مقايسه اين گروه با افراد بهنجار پرداخته است. روش: جامعه آماری اين پژوهش افراد مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری در دامنه سنی 25 تا 45 ساله بود که بيمارستان‏ها و مراکز درمانی و مشاوره شهرستان اردبيل مراجعه کرده بودند . جامعه بهنجار اين پژوهش نيز کليه افراد بهنجار 25 تا 45 ساله شهرستان اردبيل بودند. با روش نمونه‏گيری در دسترس از هر گروه 40 نفر و در مجموع 80 نفر انتخاب شدند. کليه اين افراد از نظر سن، جنس و سطح تحصيلی با همديگر جور شدند. ابزارهای اين پژوهش آزمون استروپ و مقياس حافظه وکسلر بود. نتايج با روش آماری تحليل واريانس چند متغيری مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‏ها: نتايج پژوهش نشان داد که افراد وسواسی در بازداري‏شناختی به‌طور معناداری، ضعيف‌تر از افراد بهنجار عمل کردند. ولی بين افراد مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری و افراد بهنجار در متغير بازشناسی ‏شناختی تفاوت معناداری به‌دست نيامد. نتيجه‏گيری: افراد مبتلا به وسواس براساس نتايج در پردازش‏های شناختی بازداری به‌طور معناداری ضعيف‌تر از گروه کنترل عمل کردند.