رابطه کمال‌گرایی، خودکارآمدی، وظیفه‏ شناسی و استرس با به تعویق انداختن امور

مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه کمال گرايی، خودکارآمدی و وظيفه‏شناسی با به تعويق انداختن با ميانجی‌گری استرس، انجام شد. روش: روش اين تحقيق توصيفی از نوع همبستگی و جامعه آماری تحقيق کليه دانشجويان مقطع کارشناسی دانشگاه محقق اردبيلی بود. از اين جامعه 204 دانشجو ( 113دختر، 91پسر) به‏طور تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و به پرسشنامه‌های به تعويق انداختن عمومی (GPS) کمال‏گرايی سه بعدی (MPS)، بعد وظيفه‏شناسی پرسشنامه نئو، خودکارآمدی کلی (GSS) و استرس ادراک شده (PSS) پاسخ دادند. برای تجزيه و تحليل اطلاعات از روش تحليل مسير استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد که کمال‏گرايی جامعه‏مدار و استرس تأثير مثبت و مستقيم، اما وظيفه‏شناسی و خودکارآمدی تأثير منفی و مستقيم بر به تعويق انداختن دارند. همچنين خودکارآمدی و وظيفه‏شناسی به واسطه متغير استرس اثر غيرمستقيم و منفی بر به تعويق انداختن دارند. کمال‌گرايی جامعه‏ مدار نيز به واسطه استرس تأثير غيرمستقيم و مثبت بر به تعويق انداختن داشت. نتيجه‏ گيری: استرس رابطه خودکارآمدی، وظيفه ‏شناسی و کمال‏گرايی جامعه‏ مدار با به تعويق انداختن را ميانجی‌گری می‌کند. احتمال می‌رود استرس يکی از تعيين‏کننده‌های اصلی رفتار به تعويق انداختن باشد.