نقش بازی‎های کامپیوتری در شکل‎گیری هویت جوانان

با توجه به خصلت بازی‌مآبانه رسانه‌های جديد که آنها را دارای کيفيتی متفاوت از رسانه‌های روايتی قديمی‌تر می‌سازد اين سوال مطرح مي‎شود که آيا هويت جوانانی که از دوره نوجوانی با رسانه‌های جديد آشنا بوده و به آن می‌پردازند با هويت جوانانی که اين تجربه را نداشته‌اند تفاوتی دارد؟ روش: جامعه آماری پژوهش پسران گروه سنی 18 تا 28 سال در شهر تهران بودند. از اين جامعه، بر مبنای سابقه آشنايی با بازی‌های رايانه‌ای، زمانی که صرف انجام بازی می‌شود و طول دوره آشنايی و کاربری بازی رايانه‌ای، دو گروه از بازيکنان قهار و کسانی که تجربه کاربری بازی رايانه‌ای را ندارند (يا تجربه اندکی دارند) به روش نمونه گيری در دسترس و گلوله برفی، انتخاب شدند. گروه بازيکنان قهار به ترتيب شامل يک گروه 43 نفره (که به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند) و يک گروه 18 نفره (که در مصاحبه شرکت کردند) و گروه مقايسه شامل يک گروه 36 نفره (که به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند) و يک گروه 14 نفره (که در مصاحبه شرکت کردند) بودند. اين پژوهش روش‌ کيفی (مصاحبه) و کمّی (اجرای پرسشنامه‌های سنجش عينی منزلت هويت من و شش بعدی فرايند هويت) را برای جمع آوری اطلاعات بکار گرفته و از تحليل مصاحبه و آزمون t جهت تحليل اطلاعات استفاده کرده است. يافته‏ ها: گرچه هر دو گروه به هويت خويش عاطفه، الزام رفتاری و تعهد دارند اما تعهد گروه بازيکنان قهار مشروط و موقتی است. نتيجه‏ گيری: در مجموع يافته‎‏ها بر تاثير بازي‏های رايانه‏ای بر شکل‏گيری هويت جوانان تاکيد مي‎کند.