بررسی روایی سازه و تشخیصی پرسشنامه معنا در زندگی در دانشجویان

يکی از عوامل مرتبط با مشکلات و نارسايی‌هايی روانشناختی، اکتساب مفهوم و معنای زندگی است. هدف از اين پژوهش بررسی روايی سازه و روايی تشخيصی پرسشنامه معنا در زندگی در بين دانشجويان بود. روش: آزمودنی‌های اين پژوهش 296 نفر ازدانشجويان دانشگاه تربيت معلم آذربايجان بودند. برای اندازه‌گيری متغيرهای پژوهش از پرسشنامه معنا در زندگی (MLQ) و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) استفاده شد. برای اطمينان از روايی سازه پرسشنامه از تحليل عاملی تأييدی (CFA) استفاده شد و برای بررسی روايی تميزی پرسشنامه معنا در زندگی از تجزيه تابع تشخيص سلسله مراتبی استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تحليل عاملی تأييدی به يک مدل دو عاملی مرتبط به هم با شاخص‌های قابل قبول برازش منجر شد. همچنين پرسشنامه MLQ از توان مناسبی برای تشخيص افراد سالم برخوردار است؛ با اين وجود با در نظر گرفتن يک گروه‌بندی اوليه از افراد در معرض خطر از لحاظ روانشناختی بر اساس نمرات GHQ اين ابزار در غربال افراد در معرض خطر از دقت کافی برخوردار نبود. ديگر يافته اين پژوهش نشان داد که دختران از ميانگين بالاتری نسبت به پسران در مقياس وجود معنا در زندگی برخوردارند. نتيجه‌گيری: پرسشنامه معنا در زندگی از روايی سازه قابل قبولی در يک نمونه از دانشجويان ايرانی برخوردار است؛ هرچند که روايی تشخيصی آن در تشخيص افراد سالم بسيار دقيق تر از تشخيص افراد در معرض خطر است.