تعیین رابطه بین طرحواره‌های ناسازگار اولیه با سبک‌های هویت در دانش آموزان

در صورتی که شکل‌گيری هويت را در نوجوانان هدايت کنيم، می‌توانيم حل بحران اين دوره را در نوجوان تسهيل کرده و او را در مواجهه با تعارضات هويتی حمايت کنيم. بنابراين هدف تحقيق حاضر بررسی رابطه بين طرحواره‌های ناسازگار اوليه و سبک‌های هويت نوجوانان شهر سنندج در سال 1390 است. روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصيفی-همبستگی است. جهت بررسی تعداد 160 نفر از دانش‌آموزان پايه سوم دبيرستان‌ شهر سنندج به صورت تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های طرحواره‌های ناسازگار اوليه يانگ (EMSS) و سبک‌های هويت برزونسکی (ISI) پاسخ دادند. داده‌های بدست آمده از طريق روش همبستگی و رگرسيون گام به گام مورد بررسی قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد بين حوزه‌های طرحواره‌های ناسازگار اوليه و سبک‌های هويت رابطه معنادار وجود دارد. همچنين يافته‌های رگرسيون چند متغيری بيانگر اين نکته هستند که حوزه‌های گوش‌ به‌ زنگی بيش ‌از حد و ديگر جهت‌مندی بيشترين توان پيش‌بينی سبک‌های هويت را دارند. نتيجه‌گيری: نتايج اين تحقيق با حمايت از نظريه طرحواره‌های ناسازگار اوليه نشان می‌دهد اين طرحواره‌ها می‌توانند پيش‌بينی کننده مهمی برای سبک شکل‌گيری هويت نوجوانان باشد. با توجه به يافته‌های اين پژوهش مداخله‌های مبتنی بر طرحواره‌ها می‌تواند روش مفيدی جهت هدايت شکل‌گيری سبک هويت و حل بحران نوجوانی باشد.