مقایسه اثربخشی درمانگری فراشناختی با شناخت درمانگری در کاهش فرانگرانی دانشجویان مبتلا به اضطراب امتحان

اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشی درمانگری فراشناختی با شناخت درمانگری در کاهش فرانگرانی دانشجويان مبتلا به اضطراب امتحان انجام گرفت. روش: روش پژهش نيمه تجربی با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کليه دانشجويان دختر مقطع کارشناسی ارشد يکی از دانشگاه های تهران بودند که در مرحله اول با استفاده از پرسشنامه اضطراب امتحان اسپيلبرگر تحت غربالگری قرار گرفتند و از بين آنها 15 نفر از کسانی که دارای ملاک‌های ورود و خروج بودند به شيوه در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و بصورت تصادفی در سه گروه درمانگری فراشناختی، شناختی و کنترل (در هر گروه 5 نفر) اختصاص داده شدند. گروه‌های آزمايشی در 8 جلسه تحت مداخلات درمانی قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هيچ مداخله‌ای دريافت نکردند. پرسشنامه افکار اضطرابی ولز قبل و بعد از مداخله توسط افراد سه گروه تکميل شد. داده‌های به دست آمده در نرم افزار spss نسخه 16 وارد شده و با استفاده از تحليل کواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج حاکی از اثربخشی بيشتر درمانگری فراشناختی نسبت به درمانگری شناختی در کاهش فرانگرانی دانشجويان مبتلا به اضطراب امتحان بود، بعلاوه هر دو گروه فراشناختی و شناختی نسبت به گروه کنترل کاهش بيشتری در فرانگرانی نشان دادند. هچنين يافته‌ها نشان داد اثربخشی درمانگری شناختی نسبت به درمانگری فراشناختی در کاهش نگرانی اجتماعی بيشتر بود و در مورد کاهش نگرانی درباره سلامت نيز اثربخشی درمانگری فراشناختی بيش از درمانگری شناختی بود. نتيجه‏گيری: با توجه به اينکه اثربخشی درمانگری فراشناختی بيشتر از درمانگری شناختی در درمان فرانگرانی است، پيشنهاد می‌گردد درمانگران از اين شيوه در درمان فرانگرانی بيشتر استفاده نمايند.