بررسی واکنش‌پذیری هیجانی در موقعیتهای آزارنده، و تأخیر در بازگشت به خط پایه، در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

اختلالهای هيجانی در زيربنای علائم اختلال شخصيت مرزی قرار دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نيمه-آزمايشی واکنشهای هيجانی به موقعيتهای آزارنده، در بيماران دارای اختلال شخصيت مرزی، و آزمون تأخير در بهبود وضعيت هيجانی، پس از تجربه هيجانهای ناخوشايند صورت گرفت. روش: از ميان بيماران مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر سنندج، که با تشخيص روانپزشکان، دارای اختلال شخصيت مرزی بوده و همکاری در پژوهش حاضر را پذيرفتند، 30 نفر انتخاب، با اجرای آزمون ميلون 3، ارزيابی شدند و وضعيت هيجانی خط پايه آنها، با استفاده از پرسشنامه وضعيت هيجانی، مشخص شد. سپس، وضعيت هيجانی آزمودنی‌ها طی اجرای متغير آزمايشی (آزمون واکنش هيجانی به شکست، با هدف ايجاد موقعيتی آزارنده)، 2 مرتبه و بعد از آن، با فاصله 90 دقيقه‌ای از اتمام آزمايش، مجدداً ارزيابی شد. گروه همتا نيز همان سير را طی کردند. يافته‌ها: تحليل داده‌ها، بيانگر تفاوت معنادار دو گروه، در نتايج آزمونها بود. اما، در مورد بازگشت به خط پايه، تنها احساسهای افسرده‌وار، تأخيری طولانی داشتند. نتيجه‌گيری: گروه بيماران دارای اختلال شخصيت مرزی واکنش‌پذيری هيجانی شديدتری به موقعيت‌های آزارنده دارند و واکنشهای هيجانی افسرده‌وار آنها، پايداری بيشتری از خود نشان می‌دهند. اين نتايج، تأييد کننده پيوند اختلال شخصيت مرزی و اختلالهای خُلقی است.