بررسی تاثیر آموزش روش‌های اصلاح رفتار به مادران کودکان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی بر کاهش استرس والدگری و افزایش عملکرد رفتاری فرزندانشان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثير آموزش روش‌های اصلاح رفتار به مادران بر کاهش استرس والدگری و افزايش عملکرد رفتاری فرزندان مبتلا به اختلال نارسايی توجه/ بيش فعالی اين مادران است. روش: روش پژوهش شبه آزمايشی با طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. از اين‌رو تعداد 30 نفر از مادرانی که فرزندان-شان دارای اين اختلال تشخيص داده شده بودند به صورت نمونه‌گيری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمايش و کنترل همتا سازی شدند. ابزارهای پژوهش شامل شاخص استرس والدين و پرسشنامه عملکرد رفتاری کودکان بود. آموزش روش های اصلاح رفتار در قالب 9 جلسه نود دقيقه ای در گروه آزمايشی اجرا شد. در پايان دو گروه پرسشنامه‌های مذکور را به عنوان پس آزمون تکميل کردند. داده‌ها با استفاده از تحليل کوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: تحليل نتايج بيانگر تاثير کاربندی آزمايشی بر افزايش عملکرد رفتاری کودکان و همچنين نشانگر تاثير کاربندی در کاهش، استرس والدين گروه آزمايشی نسبت به گروه کنترل بود. نتيجه‌گيری: به طور کلی يافته‌ها نشان می‌دهند که آموزش روش‌های اصلاح رفتار به مادران، مشکلات رفتاری فرزندان را کاهش داده و از به وجود آمدن تنيدگی در روابط والد-فرزندی پيشگيری می‌نمايد.