اثربخشی آموزش گروهی مهارت حل مساله بر سازه‌ی شخصیتی تحمل ابهام در نوجوانان

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشی آموزش گروهی مهارت حل مساله بر افزايش تحمل ابهام نوجوانان دختر مقطع راهنمايی شهرکرج بود . روش: روش پژوهش آزمايشی، با پيش آزمون - پس آزمون- پيگيری و گروه گواه و جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر مدارس راهنمايی شهر کرج بودند که از ميان آن‌ها به شيوه نمونه‌گيری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای، 30 نفر انتخاب شده و سپس به طور تصادفی در دو گروه آزمايش (15 نفر) و گواه (15 نفر) جايگزين شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه تحمل ابهام احمدپور مبارکه بود. در مرحله-ی پيش آزمون، همه‌ی دانش آموزان اين پرسشنامه را تکميل کردند. سپس گروه آزمايش در 10 جلسه‌ی 1 ساعته، در برنامه آموزش مهارت حل مساله شرکت کردند، در حالی که گروه گواه هيچ آموزشی دريافت نکرد. در مرحله‌ی پس‌آزمون، دوباره هر دو گروه به مقياس تحمل ابهام پاسخ دادند و داده‌ها با استفاده از تحليل کوواريانس يک راهه و تحليل واريانس با اندازه‌گيری‌های مکرر تحليل شد . يافته‌ها: نتايج نشان داد که آموزش مهارت حل مساله تحمل ابهام را در آزمودنی‌های گروه آزمايش در مقايسه با گروه کنترل افزايش داده و اين اثر در پيگيری دو ماهه نيز تداوم داشته است. نتيجه‌گيری: تحمل ابهام يکی از مهم‌ترين زير بناهای شخصيتی است که با آموزش مهارت حل مساله، فرد توانمند می‌شود که بتواند در شرايط مبهم و پيش‌بينی نشده از عهده ی مسائل و مشکلات برآيد.