تبیین بهزیستی روانشناختی بر اساس سازه های معنویت و تاب آوری در دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تجارب معنوی، تاب آوری و بهزيستی روانشناختی و امکان تبيين بهزيستی روانشناختی بر اساس تجارب معنوی و تاب آوری در دانشجويان بومی و غيربومی انجام شد. روش: در اين مطالعه که از نوع توصيفی بوده است، نمونه ای مشتمل بر 332 دانشجو (191 دختر و 141 پسر) از دانشجويان بومی و غيربومی دانشگاه زنجان به پرسشنامه های تجارب معنوی (DSES)، تاب آوری کانر – ديويدسون (CO-RISC) و بهزيستی روانشناختی (RSPWB) پاسخ دادند. يافته ها: نتايج تحقيق با استفاده از روش تحليل رگرسيون به شيوه گام به گام نشان داد که در گام نخست متغير تاب‌آوری و در گام بعدی تجارب معنوی به ترتيب با ضريب تعيين 2/14 و 19 درصد پيش بينی کننده بهزيستی روانشناختی دانشجويان در اولين سال ورود به دانشگاه می باشند. همچنين يافته‌ها حاکی از آن است که در گروه دانشجويان بومی متغير تاب‌آوری 23 درصد از واريانس بهزيستی روانشناختی را تبيين می کند در حالی که در گروه دانشجويان غير بومی متغير تجارب معنوی 8/10 درصد واريانس بهزيستی روانشناختی را تبيين می‌نمايد. نتيجه گيری: با توجه به اين‌که متغير‌های تاب آوری و تجارب معنوی پيش بينی کننده های معناداری برای بهزيستی روانشناختی هستند، می توان با ايجاد و ارتقاء چنين ظرفيت هايی بهزيستی روانشناختی دانشجويان را بهبود بخشيد.