چکیده مقاله
پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش موفقيت شغلی ادراک‌شده در پيش بينی بهزيستی‌شغلی صورت‌گرفته است. روش: نمونه پژوهش حاضر شامل 335 نفر از کارکنان يک شرکت صنعتی در اصفهان بود که به روش نمونه‌گيری تصادفی طبقه‌ای از جامعه آماری مورد پژوهش انتخاب شد. ابزارهای به‌کار رفته در اين پژوهش مقياس موفقيت شغلی ادراک‌شده (گِريبنر، ايلفرينگ و سِمر، 2008) و مقياس بهزيستی شغلی (هينکين، 1998) بودند. تجزيه و تحليل داده‌ها با روش همبستگی و تحليل رگرسيون انجام گرفت. يافته‌ها: يافته‌ها نشان دادند که موفقيت شغلی ادراک شده و ابعاد آن روابط معناداری با بهزيستی شغلی دارند. همچنين نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد که موفقيت کارراهه و بازخورد مثبت پيش‌بين‌های معناداری برای بهزيستی‌شغلی بودند. نتيجه‌گيری: براساس الگوی منبع غلبه بر استرس شغلی، موفقيت شغلی ادراک شده به عنوان عامل اصلی سلامت، بهزيستی و پيامدهای مطلوب شغلی فردی و سازمانی می‌تواند در پيش بينی بهزيستی شغلی نقش داشته باشد.