نقش ویژگی‌های شخصیتی و تاب‌آوری در پیش بینی بهزیستی روانشناختی پرستاران

بهزيستی روانشناختی همواره در محيط‌های شغلی و علمی مورد توجه روان‌شناسان بوده است. پرستاری يکی از مشاغل مهم و پراسترسی است که پيامدهای جدی جسمانی و روانی ايجاد می‌کند. با توجه به اهميت موضوع، پژوهش حاضر به تعيين نقش ويژگی‌های شخصيتی (NEO)و تاب آوری در پيش بينی بهزيستی روانشناختی پرستاران پرداخته است. روش: پژوهش حاضر توصيفی از نوع همبستگی است، جامعه پژوهش شامل همه پرستاران بخش خصوصی شهر همدان بود که 160 نفر به‌عنوان نمونه به صورت نمونه‌گيری خوشه‌ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصيت کاستا و مک-کری، پرسشنامه تاب‌آوری کانر و ديويدسون (CD-RISC) و مقياس بهزيستی روانشناختی ريف (SPWB) استفاده گرديد. داده‌های دريافتی براساس ضريب همبستگی پيرسون و رگرسيون چند متغيره، با استفاده از نرم افزار 18SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: تحليل داده‌های پژوهش نشان داد که ويژگی‌های شخصيتی قادر به پيش بينی مولفه‌های بهزيستی روانشناختی به صورت معناداری هستند، 37= R2 همچنين تاب آوری بالا، قادر است که بهزيستی روانشناختی بالا را به شکل معناداری و با بتای 41/0 =β پيش‌بينی کند. نتيجه‌گيری: با توجه به اينکه ويژگی‌های شخصيتی و تاب‌آوری بالا قادر به پيش‌بينی ميزان بالايی از بهزيستی روانشناختی هستند بايد تلاش کرد تا تاب آوری بالا و همچنين ويژگی‌های شخصيتی مثبت را در افراد پرورش يابد، يا افراد در معرض آسيب پذيری شناسايی شوند و با استفاده از راهبردهای آموزشی ويژه ميزان بهزيستی روانشناختی آن‌ها را افزايش داده شود.