مدل بهبود عملکرد مشاوره ی مدرسه مبتنی بر توانمندسازی روانشناسان و مشاوران

توسعه‌ی کمی و کيفی برنامه های مشاوره در آموزش و پرورش مي تواند يکی از شاخص های کيفی توسعه و پيشرفت برنامه های آموزشی و پرورشی محسوب گردد. بنابراين ضرورت دارد که مشاوران و روانشناسان مدارس با داشتن الگوی عملکردی مناسب، بهتر بتوانند به اهداف خود برسند. هدف اصلی پژوهش حاضر طراحی الگوی بومی بهبود عملکرد مشاوران در مدارس ايران بود. روش: اين پژوهش به شيوه آميخته انجام شده است. جامعه‌آماری پژوهش مديران، مشاوران، معلمان و دانش آموزان شاغل در آموزش و پرورش استان آذربايجان غربی در سال تحصيلی 1392- 1391 بودند. نمونه انتخابی پژوهش (در بخش کيفی) که براساس اشباع نظرها تعيين شد شامل 48 نفر بود و (در بخش کمی) که بصورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند شامل 370 نفر بود. برای جمع آوری داده‌ها از مصاحبه و پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. سپس بر مبنای تحليل اطلاعات به دست آمده و براساس شاخص‌های مورد نظر الگوی اوليه طراحی گرديد. جهت اعتبارسنجی الگو از پرسشنامه استفاده شد. يافته‌ها: يافته تفاوت فاحش بين وضع موجود و وضع مطلوب فعاليت‌های مشاوره در مدارس نشان داد. عوامل آسيب‌زای فعاليت‌های مشاوره و ميزان تاثير هر يک از عوامل شناسايی شد. برهمين اساس، الگوی مفهومی بهبود عملکرد مشاوران ارائه شد. نتايج: نتايج پژوهش نشان می‌دهد شناسايی و طبقه‌بندی عوامل آسيب زای فعاليت های مشاوره، توانمندسازی حرفه ای و روانشناختی مشاوران، لزوم آموزش صلاحيت های حرفه ای، زمانبندی اجرای فعاليت های مشاوره و مواردی ديگر می تواند به بهبود عملکرد مشاوران در مدارس منجر گردد.