ارتباط متغیرهای جمعیت شناختی با انگیزش و فرسودگی شغلی اعضای هیأت علمی دانشگاه

لزوم توجه به جايگاه و نقش اعضای هيأت علمی در زمينه انجام پژوهش ها از اهميتی بسيار برخوردار می باشد. هدف پژوهش حاضر تعيين ارتباط متغيرهای جمعيت شناختی با انگيزش و فرسودگی شغلی اعضای هيأت علمی دانشگاه علوم پزشکی بقيه الله(عج) بود. روش: پژوهشاز نوع توصيفی – همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش را اعضای هيأت علمی دانشگاه علوم پزشکی بقيه الله (عج) در سال 91-1390 تشکيل داده که با استفاده از روش نمونه‌گيری در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار‌های پژوهش، پرسشنامه انگيزش شغلی محقق ساخته بر اساس نظريه دوعاملی انگيزش- بهداشت هرزبرگ با اعتبار 82/0و پرسشنامه فرسودگی شغلی گلدارد با آلفای کرونباخ 88/0 بود. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS15 و با آزمون خی دو مورد تجزيه و تحليل قرارگرفتند. يافته‌ها: تفاوت ميزان انگيزش شغلی آزمودنی های برحسب سن، جنس و سابقه کار از نظر آماری معنادار نيست. ولی برحسب نوع عضويت و نوع فعاليت از نظر آماری معنادار است. همچنين؛ تفاوت ميزان فرسودگی شغلی آزمودنی‌های برحسب سن، نوع عضويت و نوع فعاليت از نظر آماری معنادار نيست ولی بر حسب جنس و سابقه کار از نظر آماری معنادار است. نتيجه‌گيری: با توجه به اين که انگيزش شغلی هيأت علمی رسمی بيشتر از هيأت علمی آزمايشی و غير هيأت علمی بوده است، بنابراين يکی از عوامل مهم افزايش انگيزش پژوهشی پژوهشگران غير هيأت علمی، دادن امتيازهای پژوهشی به آنان است. با توجه به اين که انگيزش شغلی پژوهشگران با فعاليت آموزشی- پژوهشی بيشتر از پژوهشگران با فعاليت آموزشی- پژوهشی- درمانی بود، بنابراين بهتر است درپژوهشگاه از پژوهشگران با فعاليت آموزشی- پژوهشی بيشتر استفاده شود. همچنين فرسودگی شغلی پژوهشگران زن بيشتر از پژوهشگران مرد بود،بنابراين بنظر می رسد شرايط پژوهشی حاکم بر پژوهشگاه مانند موضوعات خاص نظامی و يا محدوديت حضور پژوهشگران زن درپادگان‌های نظامی، بهتر است از پژوهشگران زن در پژوهش‌هايی استفاده شود که محدوديت‌های ذکر شده را نداشته باشند.