سبک‌های اسناد و خودتنظیمی: تبیین نقش سبک‌های شخصیت

يادگيری خودتنظيم از مفاهيم اساسی مطرح در روانشناسی يادگيری، تربيتی و شناختی است و پيامدهای ارزشمندی در فرآيندهای شناختی و حتی موفقيت در زندگی دارد. هدف پژوهش حاضر تبيين نقش ميانجی‌گر سبک‌های شخصيت در رابطه سبک‌های اسناد و خودتنظيمی دانشجويان دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود. روش‌: پژوهش حاضر توصيفی همبستگی و مبتنی بر مدل‌سازی معادلات ساختاری است. جامعه پژوهش شامل کليه دانشجويان دختر و پسر دانشکده مامايی و پرستاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصيلی 1391-1390 بود. از اين جامعه با استفاده از جدول مورگان و نمونه‌گيری خوشه‌ای تک‌مرحله‌ای 200 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. داده‌ها از طريق پرسشنامه‌های سبک‌ اسناد سليگمن و سينگ؛ پرسشنامه خودتنظيمی عمومی ميلر و براون و پرسشنامه سبک‌های شخصيت پنج‌عاملی نئو جمع‌آوری شد. يافته‌ها‌: نتايج مدل معادله ساختاری نشان داد که مدل پيشنهادی با داده‌های اين تحقيق برازش نسبتاً خوبی دارد و سبک اسناد در صورت ميانجی‌گری سبک شخصيت دانشجويان، قادر به پيش‌بينی‌ خودتنظيمی آنان است و به تنهايی قادر به اين امر نيست. نتيجه‌گيری: يافته‌های پژوهش حاضر بر اثربخشی غيرمستقيم سبک‌های اسناد بر خودتنظيمی دانشجويان و ميانجی‌گری سبک‌های شخصيت در رابطه اين دو متغير تاکيد دارد.