اثر‌بخشی گروه درمانی شناختی رفتاری مبتنی بر کنش‌وری اجرایی بر نشانه‌های دانشجویان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون‌کنشی

اختلال نارسايی توجه/فزون کنشی يک اختلال مزمن عصب تحولی است. افراد مبتلا به اين اختلال مشکلات مهمی را درحوزه های مختلف زندگی تجربه می کنند. دهه گذشته شاهد رشد فزاينده پژوهش‌ها در خصوص چالش های دانشجويان مبتلا به اين اختلال بوده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه‌درمانی شناختی- رفتاری مبتنی بر کنش‌ وری اجرايی بر نشانه‌های اختلال نارسايی-توجه/فزون‌کنشی دانشجويان مبتلا به اين اختلال بود. روش: اين پژوهش با استفاده از طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل سال تحصيلی 92-1391 انجام شد. از دانشجويان دانشگاه فردوسی مشهد که قبلاً تشخيص ADHD دريافت کرده بودند دعوت شد. تشخيص اوليه از طريق پرسشنامه و تشخيص نهايی با مصاحبه روانپزشکی صورت گرفت. 32 نفر از دانشجويان مبتلا به ADHD انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمايش و کنترل قرار داده شدند. گروه‌درمانی شناختی‌ـ رفتاری مبتنی بر کنش‌وری اجرايی برای گروه آزمايش ارائه شد و گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفتند. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله پرسشنامه‌ی مقياس درجه بندی ADHD بزرگسالان بارکلی را تکميل کردند. داده‌ها با استفاده از تحليل کوواريانس تک متغيری و چندمتغيری مورد تحليل واقع شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد که گروه آزمايش نسبت به گروه کنترل، پس از مداخله، کاهش معناداری را در نشانه‌های ADHD مانند نارسايی توجه، فزون‌کنشی و تکانش‌گری و کندی زمان شناختی نشان دادند. نتيجه‌گيری: گروه‌درمانی شناختی - رفتاری مبتنی بر کنش‌ وری اجرايی در کاهش نشانه‌های اختلال دانشجويان مبتلا به ADHD تاثير داشته باشد.